Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Arundo donaciformis & Paeonia officinalis

fotò
fotò
Cano(-de-Pline)

Arundo donaciformis

Poaceae Graminaceae

Nom en français : Canne de Pline.

Descripcioun :
La cano-de-Pline se vèi subretout en Prouvènço séusouso. Trachis en ribo d'aigo o dins lis ermas sus terro founso ounte ié flouris à la fin de l'estiéu. Au contro de sa cousino, la cano de Prouvènço, Arundo donax, s'atrovo bèn au siéu eici. S'agis d'uno meno mounouclounalo especialo dóu relarg, à 3n e esterlo que se desveloupo vegetativamen. Èi mens forto que sa cousino e se recounèis à sis espigueto pu courto, de 1 cm amé uno à dos flour. La "vertadiero" cano-de-Pline trachis dins li Balkan.

Usanço :
Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Aubret
Taio : 1 à 3 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Arundo
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae

Ordre : Poales

Coulour de la flour : Vióuleto
Petalo : 5
Ø (o loungour) enflourejado : 20 à 30 cm
Flourido : Estiéu - Autouno

Sòu : Si (Ca)
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Remarco : Endemico de Prouvènço
Setèmbre à óutobre

Liò : Ribiero - Ermas - Roubino - Prado umido
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano
Ref. sc. : Arundo donaciformis Verlaque & B.Vila, (Loisel.) Hardion, 2012 (= Arundo plinii auct. non Turra, 1765 )

fotò
fotò
Péuno

Paeonia officinalis

Paeoniaceae

Àutri noum : Pòni, Piéuno, Pivòni, Coucarèu, Roso-d'ase.

Nom en français : Pivoine officinale.

Descripcioun :
La péuno, o roso-d'ase, trachis dins li bos clar de colo e de relarg mountagnen subretout dins la partido dóu levant de Prouvènço preaupenco. En flour es eisado de la recounèise e peréu en fru emé si dos fouliculo. Li cambo crebon l'ivèr. La subsp. de Prouvènço, ié dison huthii qu'es uno meno di proun peludo.

Usanço :
P. Lieutaghi, (op.cit. p. 418) raporto que la tisano de flour ajudo à dourmi. La péuno èro cultivado à l'Age Mejan coume remèdi (racino) contro lou mau-de-la-terro (epilepsìo). L'estùdi de la planto a mes en evidènci d'ùni mouleculo (paeniflorino et paenol) emé de prouprieta analgesico, sedativo e antispasmoudico.

Port : Erbo
Taio : 20 à 80 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Paeonia
Famiho : Paeoniaceae



Coulour de la flour : Roso
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 5 à 12 cm
Flourido : Printèms

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Mai à jun

Liò : Bos clar - Esclargido
Estànci : Subremediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éuropenco-Sud
Ref. sc. : Paeonia officinalis L., 1753

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
ges
ges
RR
ges
ges
C
R
RR

Arundo donaciformis & Paeonia officinalis

ges
RRR
ges
RR
C
ges
ges
ges

Coumpara Cano(-de-Pline) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Péuno emé uno autro planto

fotò